mərhəmət

is. <ər.> Rəhm, şəfqət, acıma, insaf hissi. <Bəxtiyar:> Sən boş yerə çəkmə zəhmət; Saraydan umma mərhəmət! A. Ş.. <Bənövşə:> Məndən heç bir mərhəmət gözləmə, Camal! S. Rəh.. Mərhəmət etmək (eləmək) – rəhm etmək, rəhmi gəlmək, acımaq, yazığı gəlmək, insaf etmək. Danışdıq, barışdıq, mərhəmət eylə; İnciklik araya qatma, hayıfsan! A. Ə.. Yabançı əllərdə qalan Mil düzü! Bir kimsə etməmiş sənə mərhəmət. M. Müş.. Mərhəmət qılmaq – bax mərhəmət etmək (eləmək). Tez mərhəmət qılıb bir ehsan eylə; Sevdiyim, üzündən at indi niqab. A. A..

◊ Mərhəmətin(iz) artıq (olsun)! – yaxşılıq müqabilində təşəkkür ifadəsi. <Pərviz xan:> Mərhəmətiniz artıq (olsun)!. . Sayəniz kəm olmasın. M. S. O..